Znaleziono w kategoriach:
Gry planszowe (111)
Wróć
Spotkali się wkarczmie. Obalili parę piw ijeszcze przed końcem wieczoru potężny wojownik, mądry
czarownik, pobożny kapłan iprzebiegły złodziej stworzyli nierozerwalną drużynę, gotową do walki ze złem tego
świata. Ikto by pomyślał? Tak się składa, że parę kroków dalej faktycznie czai się zło. Mroczny władca wypełnił niedalekie
wzgórze korytarzami, pułapkami, skarbami itrollami.
Tak więc następnego poranka (lub popołudnia, wzależności od tego, ile ostatecznie tych piw było) bohaterowie wyruszają do walki
oDobro, aby opanować podziemia iukarać nikczemnego władcę (zabierając jego skarb oczywiście). To dość klasyczny scenariusz ikażdy
doświadczony szczur tunelowy powie Wam, że tak właśnie ma być.
No dobrze, ale co zmrocznym władcą? Czy ktoś wogóle zastanawia się nad jego uczuciami? Poszukiwacze przygód, którzy wżyciu nie
przepracowali uczciwie nawet jednego dnia, nie potraą sobie nawet wyobrazić, ile wysiłków kosztuje budowa przyzwoitych podziemi.
Nie mają pojęcia, jak trudno drąży się granit, jak drogie są dobre pułapki, jak ciężko jest znaleźć wykwalikowane chochliki iile żywności
potrzeba do nakarmienia trolla. Ado tego jeszcze ta biurokracja! Podziemia muszą spełniać rygorystyczne standardy bezpieczeństwa,
wydobycie złota podlega surowym ograniczeniom, podatki trzeba płacić, gdy tylko zażyczy sobie tego Ministerstwo Podziemi. Agdy tylko
budowa podziemi zostanie ukończona, natychmiast pojawia się banda czyniących dobro, którzy radośnie rąbią wszystko, co tylko stanie im
na drodze. Bycie władcą podziemi to ciężki kawałek chleba.
Och, już tu jesteś? Eee… zapraszam do środka. Nazy-
wam się
[ocenzurowano zgodnie zwymogami prze-
pisów oreklamach]
. Od ponad 300 lat jestem na służ-
bie u wielkiego
[ocenzurowano zgodnie zwymogami przepisów
oreklamach]
. Ministerstwo Podziemi zwróciło się do mnie z proś-
bą o uzupełnienie tego tekstu komentarzami, jakie nasunęły mi się
w związku z moim wielowiekowym doświadczeniem. Czynię to
z radością. Chociaż jeśli nie przestaną mnie cenzurować, wezmę
ołówek i
[ocenzurowano zgodnie z wymogami przepisów
oprzekleństwach]
.
Hej, jak leci? Jestem Bezimiennym Demonem z Bezkre-
snych Sfer Wiecznego Potępienia, ale przyjaciele mówią
na mnie Ten Przeklęty Demon. Jestem tutaj, aby pomóc
Ci rozgryźć zasady przedstawione w niniejszej książce. Byłem in-
struktorem na słynnym obozie przetrwania budowniczych pod-
ziemi Razamotha.
O ile dobrze pamiętam, jedynym ocalałym po obozie
Razamotha był osobnik, który zachorował na odrę i zo-
stał uznany za „zbyt chorego, aby go zjeść”.
Hej, to był ciężki obóz. Powiedzmy, że wiem, co chodzi
po głowie początkującym władcom podziemi. Założę
się, że czytasz zasady, aby je wytłumaczyć swoim przy-
jaciołom. Dam Ci kilka wskazówek, jak to zrobić.
To chyba dobre miejsce na drobne ostrzeżenie. Praca
władcy podziemi to ciężki kawałek chleba, nie każdy
nadaje się do tej roli. Sytuacja może się wymknąć spod
kontroli już podczas fazy budowy, a gdy na miejsce dotrą poszuki-
wacze przygód…
Tak, bycie władcą podziemi to nie bułka z masłem. Jeśli
szukasz jakiejś prostej, lekkiej i nieskomplikowanej roz-
grywki, może zajmij się kopaniem szczeniaków czy
czymś takim. Jeśli jednak nie boisz się fal ciemności i chaosu, jeśli
w Twoich żyłach płynie krew władcy podziemi, szybko złapiesz,
o co chodzi. Czytaj dalej.
Wyjaśnimy szczegółowo zasady, opatrując je przykła-
dami i uwagami.
To nie jest jednak aż tak skomplikowane. Na końcu tego
podręcznika znajduje się kompletne streszczenie
wszystkich zasad.
Gra wspierana jest przez edukacyjny
fundusz powierniczy Ministerstwa Pod-
ziemi. Mamy nadzieję, że uda się nam
obalić powszechne uprzedzenia dotyczą-
ce podziemi i ich budowniczych, zwięk-
szając świadomość o zniszczeniach,
jakich w podziemnych ekosystemach
dopuszczają się poszukiwacze przygód.
Dla kandydatów na władców podziemi
niniejszy tekst stanowi wprowadzenie
do tematyki dotyczącej konstrukcji
podziemi, z naciskiem na moralne obo-
wiązki władcy, w tym właściwą opiekę
nad potworami i szybkie regulowanie
podatków. No i w końcu gra pozwoli
poszukiwaczom przygód znaleźć od-
powiedź na pytanie, czy więcej zabawy
można mieć z budowania podziemi, czy
z ich niszczenia.
Wejście zwylosowanymi wcześniej poszukiwaczami
przygód
Drużyna składa się z 3 poszukiwaczy przygód, którzy idą w ustalonej kolejności. Współpracują ze sobą,
aby przetrwać w podziemiach jak najdłużej. Wojownicy idą w pierwszej linii i chronią pozostałych. Zło-
dzieje chronią tych na pierwszej linii przed pułapkami. Jeśli drużyna zostanie
zaatakowana, po zakończeniu walki kapłani wyleczą rannych. Priorytetem
jest ochrona pierwszego poszukiwacza przygód. Jeśli padnie, jego miejsce
zajmie następny w kolejności.
W 4 scenariuszach szkoleniowych wykorzystane zostaną wszystkie żetony
poszukiwaczy przygód ze srebrnym rewersem poza czarownikami.
Na potrzeby szkolenia bojowego wykorzystamy podziemia zatwierdzone przez Ministerstwo Podziemi. Wyglądają jak prawdziwe. Przykładowe podziemia można znaleźć na
odwrocie tabeli podziemi każdego zgraczy. Nawet jeśli liczba graczy jest mniejsza niż 4, należy skorzystać ze wszystkich 4podziemi szkoleniowych – wkażdych rozgrywany jest
inny scenariusz szkoleniowy. Wkażdych podziemiach szkoleniowych należy rozstawić odpowiednie potwory (lub duchy), pułapki iposzukiwaczy przygód.
Pozwól swoim przyjaciołom samodzielnie rozstawić
planszę. Będzie szybciej, a przy okazji zapoznają się
z kartami i polami. To są tylko przykłady. Upewnij się, że
wszyscy to rozumieją. W grze będą podejmowali decyzje, jakie po-
twory (lub duchy) zatrudniać i ile kupić pułapek.
Wszystkie karty pułapek
mają taki sam rewers.
Jest tylko 1 talia dla obu
lat.
Rewers żetonu poszukiwacza
przygód wskazuje, czy pojawia
się on w roku pierwszym (ko-
lor srebrny) czy drugim (kolor
złoty).
Żeton poszukiwacza przygód
Żeton potwora (lub ducha)
Karta pułapki
Podziemia szkoleniowe
Punkty życia
Liczba obrażeń, jaką poszukiwacz może
otrzymać, zanim zginie.
Rewers żetonu poszukiwacza przygód wskazuje, czy
pojawia się on w 1. roku (kolor srebrny) czy w 2. roku
(kolor złoty). Podczas szkolenia bojowego omówimy tylko
potwory (i duchy) z 1. roku.
Skarbiec/spiżarnia
W scenariuszach szkoleniowych niewiele tutaj
znajdziesz, choć w niektórych z nich potrzebny jest
znacznik żywności albo znacznik złota .
Znaczniki obrażeń
Znaczniki obrażeń pozwalają śledzić obrażenia zadane poszukiwaczom
przygód. Trzymaj trochę znaczników blisko siebie. Gdy jakiś poszukiwacz
przygód zostanie ranny, połóż na jego polu odpowiednią liczbę znaczników
obrażeń. Jeśli liczba znaczników jest równa albo większa niż liczba punktów
życia poszukiwacza przygód (czerwona liczba), to poszukiwacz przygód
zostaje wyeliminowany i należy go przenieść do więzienia.
Opis
Efekt działania pułapki, wlicza-
jąc w to ewentualny specjalny
koszt. Niektóre pułapki mają
inną siłę i koszt w 2. roku. Na
potrzeby szkolenia bojowego
pominiemy wartości dotyczące
2. roku.
Ilustracja
Glif
Dwóch poszukiwaczy przygód o ta-
kim samym glie dysponuje równą
siłą. Poszukiwacze przygód, którzy
mają bardziej skomplikowane glify,
są potężniejsi.
Na poziom mocy wskazuje także od-
cień tła – jaśniejsze kolory oznaczają
większą potęgę.
Pole bitwy
Tutaj przedstawione zostały etapy walki, które zostaną
wyjaśnione poniżej. Znajdują się tu miejsca, w których
można umieścić potwory (i duchy) i pułapki do wyko-
rzystania w walce.
Więzienie
Na początku jest puste, ale jeśli dobrze pójdzie, zapełnisz je
pokonanymi poszukiwaczami przygód.
Numer scenariusza
Scenariusze należy rozegrać w kolejności. Te o niższych nume-
rach są łatwiejsze.
Małe podziemia z3tunelami
Umieść 3 pola tuneli na wskazanych kwadratach ciemną stroną do góry. Poszukiwacze przygód
będą próbowali podbić te pola (i odwrócić, aby leżały jasną stroną do góry). Im mniej pól
podbiją, tym większy będzie Twój sukces.
Twoje opcje bojowe
Odszukaj karty pułapek i żetony
potworów (lub duchów) z odpo-
wiednimi ilustracjami i rozłóż je
tutaj obrazkami do góry.
Nazwa
pułapki
Zdolności specjalne
Oznaczają profesję poszukiwacza przygód:
Wojownicy idą w pierwszej linii.
Złodzieje rozbrajają pułapki.
Kapłani leczą.
Czarownicy rzucają zaklęcia.
Podsumowanie
Szkolenie bojowe
Władcy Podziemi to gra przeznaczona dla 2–4graczy. Wcielisz się wrolę młodego władcy podziemi (liczącego sobie zaledwie 15 czy 20 dekad), który stara się oo-
cjalną licencję. Ministerstwo Podziemi wyznaczyło Ci okres próbny, podczas którego musisz zbudować solidne podziemia iobronić je przed zakusami poszukiwaczy
przygód. Po upływie 2lat na inspekcję przybędą przedstawiciele Ministerstwa, którzy przyznają Ci punkty za osiągnięcia na polu inżynierii itaktyki.
Gra toczy się w2etapach: budowania iwalki. Każdy znich jest zilustrowany za pomocą planszy postępu, która ma jedną stronę przeznaczoną do budowania idrugą do walki.
Po zakończeniu budowy do Twoich podziemi wejdzie 3poszukiwaczy przygód, którzy zmierzą się wwalce zpotworami. Choć to nie po kolei, najpierw omówimy
walkę, abyś wiedział, na co zwrócić uwagę podczas budowy.
Gdy tłumaczysz zasady gry swoim przyjaciołom, nie po-
mijaj szkolenia bojowego. Zanim zrozumieją, co ich cze-
ka, będziesz musiał przedstawić wiele przykładów walki.
Jeśli Twoi przyjaciele nie rozgryzą tej części albo uznają, że wcale
nie jest zabawna, to prawdopodobnie gra nie jest dla nich. Możesz
ich po prostu zjeść (albo co tam ludzie robią z takimi osobami).
Wbrew powszechnej, błędnej opinii, z technicznego punktu widze-
nia duchy nie są potworami. Aby uniknąć dyskryminacji i utraty
poczucia własnej wartości, do której mogłoby dojść w wyniku sto-
sowania słowa „potwory” także w odniesieniu do duchów, w tym
tekście, zgodnie z przepisami Ministerstwa Podziemi, będziemy
wspominać o potworach (i duchach) przy pomocy rekomendowa-
nej frazy: „potwory (i duchy)”.
Budowanie
Gra rozpoczyna się od budowania, które trwa 4 rundy (wiosna, lato,
jesień, zima). Każda z rund składa się z kilku faz, oznaczonych na
planszy postępu. Znacznik postępu przesuwa się, aby wskazywać
odpowiednią fazę i rundę.
Podczas budowania gracze powiększają i ulepszają swoje podziemia,
wynajmują chochliki, rekrutują potwory, kupują pułapki i płacą po-
datki. Władcy podziemi o najbardziej nieprzyjemnej reputacji przy-
ciągają najpotężniejszych czyniących dobro, podczas gdy ci nieco
słabsi udają się do mniej groźnych podziemi. Wyróżniający się na
polu zła władca podziemi może nawet przyciągnąć paladyna – naj-
potężniejszego z poszukiwaczy przygód. Po 4 rundach budowania
przyjdzie pora, abyś obronił swoje podziemia.
Walka
Walka także składa się z 4 rund. W każdej z nich poszukiwacze przy-
gód będą starali się podbić 1 pole podziemi stworzonych przez gra-
cza. Gracz będzie się bronił za pomocą pułapek i potworów pozyska-
nych w trakcie budowy, aby jak najszybciej wyeliminować
poszukiwaczy przygód, zanim podbiją zbyt dużą część jego podzie-
mi.
Drugi rok
Po zakończeniu walki w 1. roku rozpocznie się 2. rok, który także
składa się z budowania i walki.
Poszukiwacze przygód w 2. roku są znacznie potężniej-
si, prawdopodobnie za sprawą tajemniczych obrzędów
zwanych awansem na wyższy poziom.
Punktacja
Po zakończeniu walki w 2. roku gracze otrzymują punkty. Zwycięzcą
zostanie gracz, który zgromadzi ich najwięcej.
Przegląd rozgrywki
Koszt
Wynagrodzenie potwora (lub
ducha), które trzeba uiścić
w chwili zatrudnienia i ponow-
nie w dzień wypłaty (nie ma to
wpływu na szkolenie bojowe).
Zdolności
Co dany potwór (lub duch)
może zrobić w walce.
I to ma być podsumowanie? Nie, to jest podsumowanie:
buduj, walcz, buduj, walcz, policz punkty. I to wszystko,
cała lozoa.
Figurki sług
Słudzy są niezbędni do prawidłowego funkcjo-
nowania każdych podziemi. Te gurki ułatwią Ci
śledzenie akcji.
-22- -33-
Runda walki
Pole walki przedstawia kolejne kroki walki. Weź gurkę sługi
i umieść ją na 1. polu: planowanie. Po ukończeniu wszystkich kroków
przemieść gurkę na kolejne pole.
Planowanie
W pierwszej kolejności musisz zdecydować,
gdzie rozegrana zostanie walka. Na początku to
dość proste: poszukiwacze przygód zawsze
atakują pole, które znajduje się najbliżej wejścia
do podziemi. Weź kolejną gurkę sługi i umieść
ją na polu tunelu, aby zaznaczyć, gdzie toczy
się walka.
W następnej kolejności wybierz pu-
łapki i potwory (i duchy), które
chcesz wykorzystać. W tunelu moż-
na wykorzystać tylko 1 potwora
i 1 pułapkę.
Umieść kartę pułapki i żeton po-
twora (lub ducha) w wyznaczonych
miejscach na polu walki.
Możesz także skorzystać z samej
pułapki bez potwora (lub ducha) albo samego potwora (lub ducha)
bez pułapki. Możesz też nic nie wystawić.
Pułapki
W tym kroku uaktywniają się Two-
je pułapki. Karta wyjaśnia, jak
działa dana pułapka. Zazwyczaj
zadaje obrażenia. Po użyciu od-
rzuć kartę pułapki.
Każdy z kolejnych przykładów wykorzystuje 1 z drużyn
bohaterów z podziemi szkoleniowych. Powinieneś użyć
tych bohaterów, aby wytłumaczyć zasady walki swoim
przyjaciołom, używając pułapek i potworów z innych podziemi
szkoleniowych, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Przykład 1.
Umieść po 1znaczniku obrażeń na każdym zwojowników i2na
kapłanie znajdującym się na ostatniej linii.
Przykład 2.
Umieść 3znaczniki obrażeń na pierwszym wojowniku. Zostanie
wten sposób wyeliminowany. Przenieś go do więzienia, aznacz-
niki obrażeń odłóż do banku.
Złodzieje potraą zmniejszać obrażenia od Twoich pułapek. Każdy
symbol zmniejsza obrażenia o 1 punkt. W pierwszej kolejności
zmniejszane są obrażenia zadawane poszukiwaczom przygód znaj-
dującym się w pierwszej linii.
Przykład 3.
Toczący się głaz zadaje 3punkty obrażeń, ale złodziej zmniejsza
te obrażenia o2punkty. Umieść na karcie wojownika 1znacznik
obrażeń.
Przykład 4.
Ściana ognia zadaje 1punkt obrażeń wojownikowi i1kapłano-
wi, ale złodziej może im zapobiec. To maksimum jego możliwości,
więc otrzymuje 2znaczniki obrażeń.
Zdolność złodzieja do zmniejszania obrażeń może być wykorzysty-
wana ponownie w każdej rundzie, aż postać zostanie wyelimino-
wana. Jeśli w drużynie znajduje się kilku złodziei, ich zdolności się
sumują. Te zdolności działają jednak wyłącznie na obrażenia. Jeśli
pułapka wywołuje inne efekty, złodziej nie może im zapobiec.
Przykład 5.
Złodzieje zapobiegają wszystkim 3 punktom obrażeń. Żadna
zpostaci nie otrzymuje żadnych znaczników obrażeń.
Przykład 6.
Złodzieje zapobiegają obu punktom obrażeń, ale efekt specjalny
(pomiń etap podbijania) wciąż obowiązuje.
Potwory (iduchy)
Potwory (i duchy) atakują po
wprowadzeniu efektów dzia-
łania pułapek. Jeśli masz ich
więcej, możesz ustalić kolej-
ność, w jakiej będą atakować.
Niektóre z potworów mają
2 sposoby ataku przedzie-
lone poziomą linią. Możesz
wybrać, z którego chcesz
skorzystać.
W tych przykładach wykorzystano zdolności ataku po-
tworów znajdujące się nad poziomą linią.
Są 3 rodzaje ataków.
Atak standardowy
Potwór atakuje pierwszego w szeregu poszukiwacza przygód i za-
daje mu wskazaną liczbę punktów obrażeń. Wszystkie obrażenia
dotyczą tylko pierwszego w szeregu poszukiwacza przygód, nawet
jeśli ich liczba jest większa niż liczba punktów konieczna do wyeli-
minowania postaci.
Przykład.
Jeśli skorzystasz ze standardowego ataku
wiedźmy za 4punkty obrażeń, zada ona właśnie tyle poszukiwaczo-
wi przygód znajdującemu się wpierwszym szeregu. Wojownik ma
już 2znaczniki obrażeń, więc kolejne 4to aż nadto, aby go wyelimi-
nować. Dodatkowe obrażenia nie przechodzą na kolejne postacie.
Zaatakuj dowolny cel
Przypomina atak standardowy, ale z tą różnicą, że możesz wybrać cel.
Przykład.
Jeśli zaatakujesz wampirem dowolny cel
za 3 punkty obrażeń, możesz wybrać, czy chcesz zlikwidować
pierwszego poszukiwacza przygód czy ostatniego albo umieścić
na środkowym 3znaczniki obrażeń.
Zaatakuj każdego
Potwór zadaje odpowiednią liczbę obrażeń wszystkim poszukiwa-
czom przygód.
Przykład.
Jeśli zdecydujesz się zaatakować wszystkich
śluzem za 1, każdy zposzukiwaczy przygód otrzymuje po 1znacz-
niku obrażeń. To wystarczy, aby wyeliminować wojownika.
Po przeprowadzonym ataku potwór (lub duch) zostaje automatycz-
nie ogłuszony. Odłóż go zakrytego do legowiska. W kolejnych run-
dach nie będzie można z niego skorzystać. Nie tracisz go jednak na
zawsze. Po zakończeniu ostatniej rundy walki możesz go ponownie
odkryć, obracając obrazkiem do góry.
Potwory (i duchy) nie mogą zwyciężyć. Takie są prawa
podziemi. Nie do nich należą rozważania dlaczego… Ich
obowiązkiem jest wykonać rozkaz i zginąć… a przynaj-
mniej obrywać i zostawać ogłuszonymi.
Na koniec ogłuszone potwory wykonują dla mistrza podziemi ostat-
nią posługę i leżą obrazkiem do dołu, aby można je było odróżnić
od pozostałych, które odpoczywają, leżąc obrazkami do góry.
Leczenie
Teraz do akcji przystępują kapłani. Jeśli któryś z po-
szukiwaczy przygód został zaatakowany, kapłani
uzdrowią drużynę. Jeśli jednak w tej rundzie żaden
potwór (lub duch) nie zadał drużynie obrażeń, ka-
płani nie będą leczyć, nawet jeśli poszukiwacze przy-
gód wciąż mają obrażenia od pułapek lub wcześniej-
szych rund.
Kapłani nienawidzą swojej funkcji i kiepsko dogadują się
z pozostałymi poszukiwaczami przygód. Kumplują się
natomiast z prawnikami. Traktują kodeks poszukiwacza
przygód bardzo dosłownie: „Po bitwie kapłani muszą leczyć druży-
nę najlepiej, jak tylko potraą”.
Widzicie? „Po bitwie”. Nie było bitwy, nie będzie leczenia.
Każdy z kapłanów usuwa po 1 znaczniku obrażeń za każdy
symbol na swoim żetonie. Teraz nie ma znaczenia, czy obra-
żenia zostały zadane przez potwory (lub duchy), czy przez pułapki.
Kapłani leczą to, co mogą, począwszy od poszukiwacza przygód na
pierwszej linii. Kapłan uleczy także siebie, jeśli postacie znajdujące
się przed nim nie doznały obrażeń.
Poszukiwacze przygód, którzy zostali wyeliminowani, nie wracają.
Kapłani nie mogą ich uzdrowić.
Przykład 1.
Troll atakuje i zadaje wojownikowi 3 punkty obrażeń. Ka-
płan leczy 1punkt wfazie leczenia, więc wojownikowi zostają
2znaczniki obrażeń.
Przykład 2.
Wampir atakuje złodzieja ilikwiduje go. Wfazie leczenia nic się
nie dzieje, ponieważ żaden zpozostałych poszukiwaczy przygód
nie doznał obrażeń.
Przykład 3.
Członkowie drużyny są ranni już przed atakiem goblina. Po-
twór zadaje kapitanowi 2 punkty obrażeń. W fazie leczenia
kapłani leczą 4punkty obrażeń. Wten sposób usunięte zostają
2znaczniki obrażeń zkapłana znajdującego się wpierwszej linii,
1znacznik obrażeń ze złodzieja i1zkapłana wostatniej linii.
Wtym wypadku lepiej było nie wysyłać goblina.
Zmęczenie ipodbijanie
Teraz poszukiwacze przygód będą próbowali podbić
oznaczone pole.
To nie jest jednak takie proste. Muszą poradzić sobie
z ciemnością, szczurami, zamokniętymi mapami i nie-
równym podłożem. Czasem kłócą o się o to, którędy iść,
kto ma nieść latarnię i czy mówi się „rozgałęzienie” czy „skrzyżo-
wanie w kształcie litery T”. Wędrowanie przez podziemia może być
bardzo wyczerpujące.
Zanim drużyna podbije pole, zbiera zmęczenie. Oznaczają to
2 znaczniki obrażeń za wykonanie tego kroku.
Oba znaczniki obrażeń traają do poszukiwacza przygód w pierw-
szej linii (bo to on znajduje się w największym stresie). W przeci-
wieństwie do innych rodzajów obrażeń w grze obrażenia za zmęcze-
nie są zadawane po 1 punkcie naraz. Jeśli pierwszy z poszukiwaczy
przygód zostanie wyeliminowany przez zmęczenie, kolejny punkt
otrzyma następny w kolejności.
Jeśli w wyniku zmęczenia (albo wcześniej) wyeliminowani zostaną
wszyscy poszukiwacze przygód, walka się zakończy i poszukiwacze
nie podbiją danego pola.
Jeśli jednak po przypisaniu punktów obrażeń od zmęczenia przy ży-
ciu pozostanie choć 1 poszukiwacz przygód, pole zostanie podbite.
Odwróć je jasną stroną do góry. Kolejna bitwa zostanie rozegrana
na kolejnym polu.
Późniejsze rundy
Po podbiciu pola runda się kończy. Następnie rozpoczyna się kolejna,
zgodnie z takimi samymi zasadami. Pamiętaj, że wykorzystane pu-
łapki zostają odrzucone, a potwory odwrócone obrazkiem do dołu
i nie będą mogły Ci pomóc w kolejnych rundach. Walka trwa, aż
wszyscy poszukiwacze przygód zostaną wyeliminowani albo aż pod-
biją wszystkie pola podziemi.
Walka
Walka toczy się na przestrzeni wielu rund. Podczas każdej znich poszukiwacze przygód będą próbowali podbić 1pole podziemi.
Możesz wykorzystać potwory (iduchy) oraz pułapki, aby zadać dostatecznie dużo obrażeń iwyeliminować poszukiwaczy przygód.
-44- -55-
Główna plansza
Plansza główna powinna być w zasięgu wszyst-
kich graczy. Należy ją umieścić pośrodku stołu.
Zasady rozgrywek 2- i 3-osobowych będą
oznaczone w taki sposób. Obrazek w rogu
wskazuje, czy dana zasada dotyczy rozgrywki 2- czy 3-osobowej.
W wypadku rozgrywek 4-osobowych należy ignorować
oznakowane w ten sposób zasady.
Tak, wiem, co sobie myślisz. „Hej, jestem doświadczo-
nym graczem. Poradzę sobie z pełnym zestawem za-
sad”. Nie zgadniesz, ale ta gra została zaprojektowana
z myślą o doświadczonych graczach. Ale i tak chcemy, abyś zaczął
od zasad uproszczonych. Najpierw musisz nauczyć się, jak drażnić,
zanim będziesz mógł naprawdę dręczyć, mały.
Mój kolega ma całkowitą rację. Nawet podczas uprosz-
czonej rozgrywki trzeba pamiętać o wielu czynnikach.
Przeoczenie któregoś z nich może mieć bardzo poważne
konsekwencje, z których można się już nie pozbierać. Dla początku-
jącego te uproszczone zasady w zupełności wystarczą.
Ministerstwo Podziemi ostrzega, że granie w pełną wersję z po-
czątkującymi może prowadzić do upadku moralnego w formie
niezapłaconych podatków z powodu braku funduszy.
Zasady Gry
Rozstawienie
Pierwsza rozgrywka
Plansza odległych krain
Planszę odległych krain można położyć gdzieś obok. Znajdują
się na niej karty, które nie są aktualnie wykorzystywane.
Plansze podziemi niezależnych
W rozgrywkach 2- i 3-osobowych zbierz pozostałe plansze podziemi i umieść je wskazaną
stroną do góry.
Plansza postępu
(strona budowy)
Plansza postępu musi się znajdować w wi-
docznym dla wszystkich miejscu, ale tylko
1 z graczy musi mieć ją w zasięgu.
Plansze podziemi
Każdy z graczy ma własną planszę podziemi.
Znacznik gracza
rozpoczynającego
Przed rozpoczęciem gry umieść naklejkę z uśmiechniętą twarzą na drewnia-
nym krążku, aby stworzyć znacznik rozpoczynającego gracza.
Znacznik rozpoczynającego gracza powinna otrzymać najmilsza osoba
(można też wylosować, do kogo ma trać).
Opisz zdolności potworów i pozwól przyjaciołom prze-
czytać karty pułapek. Następnie zapytaj, jak poradzili-
by sobie w każdym z zaprezentowanych scenariuszy.
Upewnij się, że poprawnie przemieszczają gurkę sługi i popraw-
nie opisują kolejne akcje. Jeśli ktoś nie wie, co robi, niech pomogą
mu inni, ale dopilnuj, aby wszyscy samodzielnie dokonywali obli-
czeń przed walką.
Wykorzystane
potwory
Poniżej znajdują się potwory (i duchy) wykorzystane w scenariu-
szach treningowych.
Troll
Troll wykonuje standardowy atak za 3 punkty ob-
rażeń. Jeśli zapłacisz 1 jednostkę żywności, może
zamiast tego zaatakować za 4 punkty obrażeń.
Goblin
Goblin wykonuje standardowy atak za 2 punkty
obrażeń. Jeśli uda mu się wyeliminować pierwszego
poszukiwacza przygód, może zaatakować kolejnego
za 1 punkt obrażeń.
Wiedźma
Wiedźma może wykonać standardowy atak za 4 punk-
ty albo wykonać 2 ataki na dowolny cel za 1 punkt ob-
rażeń każdy. Te 2 ataki mogą zostać przeprowadzone
na 1 poszukiwaczu przygód albo na 2 różnych.
Duch
Duch może zaatakować za 2 punkty obrażeń każde-
go z poszukiwaczy przygód poza pierwszym w sze-
regu. Duch nie jest potworem, więc nie dotyczy go
ograniczenie liczby potworów. W tunelu możesz
wysłać 1 potwora i tyle duchów, ile tylko zechcesz.
Wampir
Wampir może zaatakować każdego, kto nie jest ka-
płanem. Może wykonać atak za 3 punkty obrażeń
albo ugryźć i uciec za 2 punkty obrażeń. W tym
drugim wypadku nie zostanie ogłuszony. Wróci do
legowiska potworów obrazkiem do góry, gotowy do
ponownego wykorzystania w kolejnej rundzie.
Śluz
Śluz może zaatakować każdego za 1 punkt obrażeń
albo oblepić nogi 1 z poszukiwaczy przygód i unie-
ruchomić go. Ten ostatni efekt nie jest atakiem i nie
pozwala na leczenie. To efekt specjalny, który powo-
duje, że poszukiwacze przygód nie podbijają pola
(i nie otrzymują punktów zmęczenia) w tej rundzie.
Bez względu na to, czy skorzystasz ze specjalnej zdol-
ności śluzu czy nie, potwór zostaje ogłuszony.
Rozwiązania
Powinieneś spróbować samodzielnie znaleźć rozwiąza-
nia scenariuszy treningowych. Potem przeczytaj poniż-
szą część, aby sprawdzić, czy miałeś rację.
W każdym ze scenariuszy znajduje się rozwiązanie, w którym po-
szukiwacze przygód podbijają tylko 1 pole. Jeśli Twoi przyjaciele
nie znajdą optymalnego rozwiązania, nie ma to większego znacze-
nia. Chodzi o to, aby zapoznali się z mechaniką walki.
Pierwszy scenariusz
Najprostszym rozwiązaniem
jest użycie toczącego się głazu
i trolla w 1. rundzie, płacąc trol-
lowi 1 jednostkę żywności, aby
wzmocnić jego atak. W ten spo-
sób wyeliminowani zostaną
obaj wojownicy. Kapłan nie ma kogo leczyć, więc otrzymuje 2 punkty
obrażeń podczas fazy podbijania. Pułapka zostanie odrzucona, a troll
obrócony obrazkiem do dołu. Pozostaje tylko goblin, który z łatwo-
ścią zlikwiduje kapłana w kolejnej rundzie. Można także zostawić
kapłana samemu sobie. Bez walki nie może się wyleczyć i zostanie
wyeliminowany przez zmęczenie, zanim zdoła podbić kolejne pole.
Innym, jeszcze bardziej wydajnym rozwiązaniem jest wykorzystanie
darmowego ataku trolla po tym, gdy pułapka zlikwiduje pierwszego
z wojowników. To nie wystarczy, aby pozbyć się 2. wojownika, a ka-
płan wyleczy 1 punkt obrażeń. Wojownik zostanie jednak wyelimi-
nowany przez zmęczenie. Aby zlikwidować w następnej rundzie ka-
płana, zaatakuj goblinem, aby zadać 2 punkty obrażeń. Choć kapłan
wyleczy 1 punkt obrażeń, zostanie wyeliminowany przez zmęczenie,
zanim uda mu się podbić 2. pole. Wynik jest taki sam, jak w wypadku
pierwszej możliwości, z tą różnicą, że udało się zachować 1 jednostkę
żywności na później.
Drugi scenariusz
Wygląda, jakby pułapka mogła
zlikwidować pierwszego poszu-
kiwacza przygód, ale złodzieje
zmniejszą obrażenia do 1 punktu
(„Hej, odłóż to! Może być zatru-
te… Ugryzłeś już, prawda?”).
Pułapkę zostawimy na kolejną rundę, a zamiast niej wyślemy wiedź-
mę i ducha. Wiedźma załatwi pierwszego poszukiwacza przygód, ale
najpierw wyślemy do akcji ducha. Chcemy, aby zaatakował złodzieja
w 2. szeregu, a nie będzie mógł tego zrobić, jeśli złodziej znajdzie się
na pierwszej linii.
Następnie wojownik zostaje wyeliminowany przez wiedźmę, a ranny
złodziej pada ze zmęczenia. W 2. rundzie zostaje 1 złodziej. Teraz przy-
gotujemy zatruty posiłek. I choć złodziej wie, że nie powinien, na pew-
no się skusi (1 punkt obrażeń). Następnie dobija go zmęczenie, zanim
uda mu się podbić 2. pole.
Trzeci scenariusz
Ci poszukiwacze przygód są
twardsi. Czyżby nasz wampir
ugryzł większy kawałek, niż
może przełknąć? Nie może za-
atakować kapłana, więc dla nie-
go zostawimy wahadło. Ale
żeby to zadziałało, musimy pozbyć się złodzieja.
W 1. rundzie wyślemy wampira i skorzystamy z przeklętego pier-
ścienia. Pierścień zadaje obrażenia tylko złodziejowi (tłumaczy
pozostałym, że pierścień to pułapka i nie powinni o niego walczyć,
ale w zamieszaniu dostaje w zęby). Wampir mógłby teraz wyelimi-
nować złodzieja, ale zostałby ogłuszony. Zamiast tego wykonujemy
nim atak za 2 punkty obrażeń i wraca on do legowiska obrazkiem
do góry. Kapłan leczy 1 punkt obrażeń, więc złodziej kończy rundę
z 2 punktami obrażeń. Pierścień uniemożliwia zajęcie pola i poszuki-
wacze przygód nie otrzymują obrażeń od zmęczenia.
Druga runda rozgrywa się w tym samym miejscu. Wysyłamy wam-
pira, aby wykończył złodzieja. Po czym wampir wraca do legowiska
obrazkiem do góry. Kapłan nie ma kogo leczyć. W trakcie zajmowa-
nia pola wojownik otrzymuje 2 punkty obrażeń.
W 3. rundzie wysyłamy w końcu wahadło i wampira. Wahadło za-
daje kapłanowi 3 punkty obrażeń. Następnie wykonujemy silny atak
wampirem przeciwko wojownikowi, co eliminuje go z gry. Wampir
zostaje ogłuszony, ale nie będzie to już miało żadnego znaczenia. Ka-
płan leczy 1 punkt obrażeń. Choć zostały one zadane przez pułapkę,
może to zrobić, ponieważ podczas tej rundy miał miejsce atak wam-
pira. Kapłan zostaje ostatecznie wyeliminowany przez zmęczenie,
zanim zdoła podbić 2. pole.
Czwarty scenariusz
Zachowajmy cierpliwość. Na
razie zatrzymamy śluz i wyśle-
my samą ścianę ognia. Słaby
złodziej może zmniejszyć
punkty obrażeń tylko dla
pierwszego kapłana. Złodziej
otrzymuje 1 punkt obrażeń, a kapłan z tyłu – 2. Kapłani nikogo nie
leczą, ponieważ nie było walki. Drużyna zdobywa 1. pole, gdy kapłan
otrzyma 2 punkty obrażeń.
W 2. rundzie wysyłamy strzałkę antymagiczną i śluz. Z powodu
obecności złodzieja strzałka nie robi kapłanowi krzywdy, ale jej efekt
specjalny (pominięcie leczenia) działa. Śluz wkracza do akcji i zadaje
każdemu z członków drużyny po 1 punkcie obrażeń. Eliminuje to
1. kapłana. Złodziej i kapłan mają jeszcze po 1 punkcie. Strzałka unie-
możliwia kapłanowi leczenie. Podczas podbijania pierwszy punkt
zmęczenia eliminuje złodzieja, a drugi kapłana, zanim uda im się
podbić 2. pole.
Walka
wpomieszczeniach
Jak dotąd omówiliśmy tylko walkę w korytarzach. Niektóre z pól pod-
ziemi mogą być jednak pomieszczeniami. Są między nimi 2 różnice:
• Można wysłać do walki 2 potwory (wraz z dowolną liczbą
duchów). Gdy przyjdzie czas do ataku, wybierzesz kolejność,
w jakiej to zrobią.
• Możesz użyć 1 pułapki tak samo jak w korytarzu, ale w po-
mieszczeniu musisz za to zapłacić 1 sztukę złota.
Przygotowanie pułapki w tunelu jest łatwe. Poszukiwa-
cze przygód nie mają dokąd uciec. W pomieszczeniu
trzeba ich jednak przyciągnąć we właściwe miejsce.
Można to osiągnąć, rozsypując trochę złota.
Wyobraź sobie coś takiego: w tunelu masz ukryte drzwi
i schowanego za nimi potwora z maczugą. W pomiesz-
czeniu znajduje się niewielka skrzynka ze skarbem, nad
którą zawieszony jest kilkutonowy ciężar. Wciąż jest tam miejsce
dla 2 potworów.
No i zawsze można skorzystać z dowolnej liczby duchów, bo mogą
po prostu stać w ścianach.
Wszystkie pozostałe elementy działają tak samo jak w tunelach. Jeśli
pole z pomieszczeniem zostanie zdobyte, odwróć je jasną stroną do
góry.
Scenariusz szkoleniowy
Przygotuj od początku scenariusz szkole-
niowy. Co by się stało, gdyby walka toczyła
się w pomieszczeniu? Weź pole z pomiesz-
czeniem i umieść je awersem do góry na
kwadracie przy wejściu.
Pewnie domyślisz się samodzielnie, że
mając możliwość wykorzystania pułapki
i 2 potworów, możesz zwyciężyć już w 1.
rundzie, ale będzie Cię to kosztować 1 jed-
nostkę żywności (wzmocniony atak trolla)
i 1 sztukę złota (przynęta do pułapki).
Scenariusze treningowe
Możemy się teraz przyjrzeć scenariuszom wprzygotowanych podziemiach treningowych.
Zasady gry skupiają się na rozgrywce 4-osobowej.
Rozgrywka 3-osobowa jest podobna iobejmuje podobne strategie.
Podziemia dla 2graczy obejmują kilka dodatkowych strategii isą nieco trudniejsze.
Zalecamy, aby wpierwszej rozgrywce uczestniczyło 3albo 4graczy.
Rozstaw planszę, znaczniki, gurki, pola ikarty zgodnie zilustracją.
Zasady dla 1. rozgrywki są nieco uproszczone. Wdalszej części instrukcji znajdują się zasady dla pełnej wersji gry.
-66- -77-
Plansza odległych krain
Elementy, które nie zostały jeszcze wykorzystane, i takie, które opuściły już rozgrywkę,
umieszcza się na planszy dalekich krain.
Plansza postępu (strona budowy)Główna plansza
Liczba znaczników, żetonów tuneli igurek chochlików jest nie-
ograniczona. Jeśli w którymś z banków zabraknie elementów,
należy użyć dowolnego zamiennika.
To miasto słynie z Akademii Poszukiwaczy Przygód,
gdzie mądre, siwe głowy udzielają wykładów na temat
eksploracji podziemi. Większość wykładów składa się
z opowieści, jak to za ich czasów poszukiwania przygód wszystko
było lepsze. Co za tym idzie, udało się streścić program z całego
roku na 4 niewielkich kartach.
Bank
gurek
chochlików
W banku gurek
chochlików znajdują
się także 3 znaczniki
trolli. Trolle to jedyne
potwory, które lubią
spędzać czas wśród
chochlików.
Talia
pułapek
Potasuj wszystkie karty
pułapek i umieść zakrytą
talię na planszy głównej.
Bank
znaczników
żywności
Bank
znaczników
złota
Podziemna
gospoda
Miejsce na dostępne żetony
potworów (i duchów).
Magazyn
dostępnych
pomieszczeń
Miejsce na dostępne żetony po-
mieszczeń.
Złomierz
Znaczniki zła wszystkich graczy znajdują się na początku we wska-
zanym miejscu.
W rozgrywce 2-osobowej należy tu umieścić znacznik
1 z niezależnych poszukiwaczy przygód (dowolnego ko-
loru).
Jeśli jakaś karta albo zasada głosi, że „zdobywasz 1 punkt zła”, musisz
przesunąć swój znacznik zła o 1 pozycję na Złomierzu w kierunku
złej twarzy . Jeśli „tracisz 1 punkt zła”, musisz przesunąć swój
znacznik zła o 1 pole w kierunku uśmiechniętej twarzy .
Złomierz wskazuje, jak miejscowi oceniają początkujących władców
podziemi. Czynienie zła oznacza awans na Złomierzu. Gesty po-
kojowe i odpowiednia propaganda pomogą Ci nieco obniżyć swoją
pozycję. Najpotężniejsi poszukiwacze przygód ruszają przeciwko
mistrzom podziemi, którzy zajmują najwyższe pozycje na Złomie-
rzu. Zwróć szczególną uwagę na pole z ikoną paladyna. Jeśli Twoja
zła reputacja sięgnie tego poziomu, lepiej bądź przygotowany, aby
poradzić sobie z paladynem.
Rozumiem, że wielu z Was chce zostać mistrzami pod-
ziemi dla czystej zabawy, jaką daje bycie złym. I słusz-
nie. Muszę Was jednak przestrzec, że sprawy przybie-
rają mniej zabawny obrót, jeśli nie macie do dyspozycji
odpowiedniej liczby pułapek i potworów, aby podtrzymać swoją
złą reputację.
Paladyni
Obaj paladyni powinni trać odkryci na przeznaczone dla nich miej-
sce. Na wierzchu powinien znaleźć się ten ciemniejszy ze srebrnym
glifem. Ten jaśniejszy ze złotym glifem zostanie wykorzystany do-
piero w 2. roku.
Podczas gdy inni poszukiwacze przygód spotykają się,
aby plotkować i pić w gospodach, paladyn rozbija na-
miot za miastem i uważnie obserwuje okolicę (innymi
słowy pije samotnie). Jeżeli w którymś momencie poczuje wielkie
zło, przywdzieje swój święty pancerz i ruszy dzielnie do boju (a jak
wyczuje tylko małe zło, będzie dalej siedział i polerował zbroję).
-88- -99-
Rundy ikroki
Budowanie składa się z 4 rund: zimy, wiosny, lata i jesieni. Każda
z rund składa się z kilku faz przedstawionych na planszy za pomocą
pól (podczas 1. rundy pomija się kilka faz, więc zima jest krótsza).
Znacznik postępu przesuwa się po zakończeniu każdej fazy, aby na
bieżąco śledzić, która jest runda i faza.
Pola poszukiwaczy przygód
Poszukiwacze przygód przybywają wiosną, latem i jesienią. Żetony
poszukiwaczy przygód umieszcza się tutaj w 1 z faz, a następnie kil-
ka faz później zostaną przypisane do podziemi. Na początku gry te
pola są puste.
Stosy potworów
Podziel stosy potworów (i duchów) na 2 gru-
py w zależności od koloru na ich rewersie
i wymieszaj każdą z grup z osobna. Umieść
żetony ze złotym kolorem na rewersie we
wskazanym miejscu, a następnie umieść
na nich te, które mają srebrny kolor na
rewersie.
Stosy
pomieszczeń
Podziel stosy pomieszczeń na 2 gru-
py w zależności od koloru na ich
rewersie i wymieszaj każdą z grup
z osobna. Umieść żetony ze złotym
kolorem na rewersie we wskazanym
miejscu, a następnie umieść na
nich te, które mają srebrny kolor na
rewersie.
Stosy
poszukiwaczy
przygód
Podziel poszukiwaczy przygód
na 2 stosy w zależności od kolo-
ru na ich rewersie i wymieszaj
każdą z grup osobno. Następnie
umieść oba stosy w przeznaczo-
nych dla nich miejscach.
Karty walki dla 2. roku
Potasuj karty walki dla 2. roku (te ze złotymi mieczami na od-
wrocie), wylosuj 4 zakryte i umieść je na planszy odległych krain.
Pozostałe odłóż do pudełka, nie podglądając.
Odrzucone stosy
Karty i żetony, które opuściły rozgrywkę, już do niej nie wracają.
Umieść je w odpowiednich stosach. Żetony należy odrzucać obraz-
kiem do góry, ale karty pułapek należy odkładać zakryte.
Bank znaczników obrażeń
Niektórzy z nas lubią nazywać go bankiem krwi. Nie-
wielkie kostki reprezentują siłę życiową, która płynie
w żyłach poszukiwaczy przygód. Trzymamy je tutaj,
ponieważ nie mieszczą się pomiędzy kartonowymi żetonami.
Wydarzenia
Żetony wydarzeń należy potasować i umie-
ścić zakryte na odpowiednich polach rundy
wiosennej, letniej i jesiennej.
Znacznik postępu
Podczas rozstawienia można położyć go obok
planszy postępu. Gdy rozpocznie się rozgryw-
ka, należy go umieścić na 1. polu.
Bank
żetonów
tunelów
Karty walki
1. roku
Przetasuj 9 kart walki ze
srebrnym mieczem. Wylosuj
4 i umieść je zakryte w odpo-
wiednim miejscu w mieście
na planszy głównej. Odłóż
pozostałe 5 kart do pudeł-
ka, nie podglądając.