Zdaniem eksperta
Podwójna ekspozycja – jak ją osiągnąć?
Udostępnij przez:
W świecie fotografii analogowej, podwójna ekspozycja odnosi się do techniki, w której jedna klatka filmu jest naświetlana dwukrotnie, aby utworzyć nałożony obraz. Technika ta daje bardzo interesujące rezultaty i pozwala fotografowi tworzyć obrazy, które opowiadają historię w wyjątkowy sposób, jakiego nie można osiągnąć za pomocą jednego zdjęcia.
Nie wszystkie aparaty mogą pracować w trybie „podwójna ekspozycja”. Niektóre starsze modele, w pełni manualne, pozwalają na naświetlenie dwa razy tej samej klatki, ale inne aparaty trzeba w tym celu „oszukać”. Przy aparatach automatycznych, w których film samoczynnie nawija się na kolejną klatkę, efekt ten jest trudny do osiągnięcia. Aby uzyskać najlepsze podwójne naświetlenie, zalecane jest użycie czarno-białego lub kolorowego negatywu, ponieważ mają one duży zakres naświetlania, co oznacza, że dobrze radzą sobie z prześwietleniem.
Podwójna ekspozycja dosłownie oznacza to, że klatkę filmu „wystawia” się na światło dwukrotnie. Trzeba więc każde zdjęcie niedoświetlić, zmniejszając ekspozycję o połowę, tak aby podwójnie naświetlone ujęcia, były w pełni naświetlone. Przygotowując się do fotografowania w tej technice trzeba pamiętać, że wszystko co jest białe/jasne, zniszczy informacje, a wszystko co czarne/ciemne, zachowa informacje do następnej ekspozycji. Podobne efekty podwójnej ekspozycji można uzyskać również w ciemni, wykorzystując do tego powiększalnik.
W artykule znajdziesz:
Podwójna ekspozycja – fotografowanie aparatem cyfrowym
W przypadku fotografii cyfrowej, można tworzyć podwójną ekspozycję w aparacie lub za pomocą programów do edycji. W rzeczywistości, można też tworzyć ujęcia z podwójną ekspozycją bezpośrednio ze smartfona.
Wiele współczesnych aparatów cyfrowych ma funkcję wielokrotnej ekspozycji, odtwarzając metodę pracy znaną z czasów fotografii na kliszy. Funkcja „podwójna ekspozycja” pozwala na wykonanie, a następnie automatyczne nałożenie na siebie zdjęć, zrobionych bezpośrednio po sobie. Naświetla się kadry jeden po drugim, a aparat łączy je w jeden plik. Tylko on jest zapisywany na karcie pamięci. Warto w tym miejscu wspomnieć, że aparat, w którym włączona jest ta opcja, sam dobiera parametry ekspozycji, co znacznie ułatwia pracę. Wystarczy skupić się na kreacji obrazu.
Podwójna ekspozycja – cyfrowa ciemnia
Efekty podwójnej lub wielokrotnej ekspozycji, można uzyskać siedząc przed komputerem. Praca w cyfrowej ciemni pozwala na jeszcze większą swobodę w manipulacji poszczególnymi ekspozycjami, łącząc przy tym obrazy wykonane często w bardzo odległych odstępach czasu. Na początku uzyskanie pożądanego wyglądu może wymagać trochę eksperymentów, ale przy odrobinie praktyki, można wypracować własny styl dla zdjęć z podwójną ekspozycją.
Przed zrobieniem czegokolwiek, najlepiej zastanowić się, jaki ma być ostateczny obraz. Warto zwrócić uwagę na to, że często najbardziej fascynujące zdjęcia z podwójną ekspozycją, składają się z portretu i zdjęcia abstrakcyjnego lub krajobrazowego z wieloma interesującymi teksturami.
Zdjęcie bazowe może być wszystkim – portretem, częścią ciała, nieruchomym obiektem, a nawet popularnym miejscem widokowym – o ile ma główny obiekt, dużą ilość świateł i cieni oraz mniej lub neutralne tło, aby łatwiej było je później edytować. Drugie zdjęcie, tworzące warstwę może również zawierać wszystko, od ujęcia miasta z góry, po trawiaste podwórko lub las. Można fotografować pod kątem lub z innej perspektywy.
Teraz trzeba zabrać się do pracy w „ciemni” – przy komputerze. Niezależnie od tego, jakiego programu do edycji obrazu użyjemy, zasady pracy będą podobne. Najpierw trzeba przygotować zdjęcie podstawowe. W tym celu trzeba usunąć pewne niedoskonałości i skazy, takie jak na przykład kurz z matrycy, za pomocą narzędzia „pędzel korygujący”. Przy okazji można skontrolować kadr i przesunąć obiekt tak, aby znajdował się na środku lub poza środkiem, aby postępować zgodnie z zasadą trójpodziału, w zależności od pożądanej kompozycji końcowej. Warto też dostosować jasność i dodać kontrast, aby zoptymalizować obraz do mieszania. Teraz trzeba wyeliminować tło – jeśli było neutralne, nie będzie z tym większego problemu.
Kolej na warstwę obrazu wtórnego. Wystarczy wybrać zdjęcie, rozjaśnić w trybie mieszania i dostosować przezroczystość obrazu. Można też, zamiast używać trybu rozjaśniania, poeksperymentować z trybem przyciemniania. W programach do edycji zdjęć, można dodać kilka dodatkowych warstw, jeśli oczywiście jest to zabieg uzasadniony artystycznie.
Udana podwójna ekspozycja, wymaga odpowiednio dobranych zdjęć oraz kilku innych elementów:
- główne zdjęcie, czyli najczęściej portret lub inny obiekt, na którym zostanie umieszczone tło drugorzędne;
- tło drugorzędne to element, który nie może rozpraszać uwagi. Najlepiej sprawdzają się zdjęcia drzew, gór, miast lub tekstury.
Najważniejsza wiedza, jaką należy dysponować jeszcze zanim dokona się pierwszych prób praktycznych, to umiejętność klasyfikowania scen na nadające się i nienadające się do wykorzystania w podwójnej ekspozycji.
Udostępnij przez:
Te poradniki mogą okazać się pomocne
