Budowa aparatu fotograficznego

Setki lat minęło od tego czasu, a zasada wciąż ta sama. Światło wpada na materiał światłoczuły przez maleńki otwór przysłony i to ten promień rysuje obraz.

Pierwsze aparaty przenośne były pudełkami z obiektywami z przodu nad otworami i płytkami z tyłu. Płyty były płaskie i pokryte materiałami światłoczułymi. Po zdjęciu osłony przed obiektywem światło wpadało do pudełka i było skupiane przez obiektyw na tylnej ściance. W kolejnych latach rozwoju także obiektyw został ulepszony, aby zapewnić zmienną przysłonę w celu kontrolowania ekspozycji na światło. Aparat został również zmodyfikowany przez dodanie migawki, dzięki czemu czas naświetlania mógł być ograniczony do sekund lub mniej. Migawkę wykonano z kilku metalowych skrzydełek, które otwierały się lub całkowicie zamykały. Użyto gumowej bańki, aby zapewnić ciśnienie powietrza do obsługi migawki. Kolejny przełom nastąpił, gdy George Eastman wynalazł film rolkowy w 1889 roku, co sprawiło, że fotografia stała się przenośna.

Historia fotografii pełna jest przełomowych dat; jedną z nich jest rok 1975, gdy powstał pierwszy aparat cyfrowy. Był co prawda w sprzedaży, ale trudno mówić o tym, by trafił pod strzechy. Musiało znów minąć wiele lat, by powstały pierwsze egzemplarze aparatów cyfrowych, które znamy dziś.

Budowa aparatu fotograficznego – podstawowe elementy

Zostawmy historię na boku, dzisiejsze aparaty – kompakty, lustrzanki czy bezlusterkowce – składają się z kilku podstawowych elementów, bez których niemożliwe jest zrobienie zdjęcia. Do tych najważniejszych elementów należą:

Korpus z elementem światłoczułym

Budżetowe aparaty kompaktowe i lustrzanki mają obudowy zwykle wykonane z tworzyw sztucznych lub w części z elementów metalowych. Jedną z prestiżowych cech aparatów z najwyższej półki jest „konstrukcja magnezowa”. Co to oznacza, różni się w zależności od producenta. Aparaty bezlusterkowe są zwykle konstruowane wokół prostokątnej metalowej tuby, w podobny sposób jak oryginalna Leica Oskara Barnacka, gdzie korpus wykonano ze spłaszczonego kawałka tuby teleskopu. Lustrzanki jednoobiektywowe są nieco inne, ponieważ są zbudowane wokół obudowy lustra. Korpusy niektórych modeli wzmacniane są włóknem węglowym, co powoduje to, że są lżejsze.

Element światłoczuły – matryca CCD lub CMOS

Urządzenie ze sprzężeniem ładunkowym CCD, (ang. charge-coupled device) lub CMOS (ang. complementary metal–oxide–semiconductor) to bardzo czułe detektory fotonów. Czujnik jest podzielony na dużą liczbę małych, światłoczułych obszarów (znanych jako piksele), które można wykorzystać do zbudowania obrazu interesującej sceny. Foton światła, który mieści się w obszarze określonym przez jeden z pikseli, zostanie przekonwertowany na jeden (lub więcej) elektronów, a liczba zebranych elektronów będzie wprost proporcjonalna do intensywności sceny na każdym pikselu.

Wizjer optyczny, elektroniczny i ekran LCD

Jest to okienko, w którym fotograf ogląda obiekt i kadruje zdjęcie. W wizjerze widoczne są informacje na dotyczące aktualnie ustawionych parametrów zdjęcia. Na przykład punkty autofokusa są widoczne w wizjerze po naciśnięciu spustu migawki; wybrany punkt AF staje się jasny. Ekran LCD z tyłu korpusu ma takie same zadania.

Migawka

Bezpośrednio przed przetwornikiem obrazu znajduje się migawka, która blokuje światło. Migawka jest normalnie zamknięta, co zapobiega dotarciu światła do przetwornika obrazu. Po naciśnięciu spustu migawki lustro jest podnoszone, a migawka otwiera się, umożliwiając opadanie światła na przetwornik obrazu. Zmiana szybkości migawki zmienia czas jej otwarcia.

Przysłona

Otwór obiektywu składający się z przysłony złożonej z nakładających się metalowych listków. Zmiana wartości przysłony (liczby f) zmienia rozmiar tego otworu, zmieniając z kolei ilość światła, które przepuszcza. Im wyższa liczba f (np. f/16), tym mniejszy rozmiar otworu; im niższa liczba przysłony (np. f/2,8), tym większy otwór. Aparat kontroluje ilość światła padającego na przetwornik obrazu, dostosowując czas otwarcia migawki i wielkość przysłony.

Spust migawki

Naciśnięcie spustu migawki rozpoczyna proces robienia zdjęcia. Trwa zwykle tylko ułamek sekundy, ale przy długiej ekspozycji może trwać kilka sekund, a w skrajnych przypadkach nawet minuty lub godziny. Większość dzisiejszych aparatów cyfrowych oferuje też funkcję zdjęć seryjnych.

Lustro w lustrzankach

Lustro i pryzmat pentagonalny – pomagają odbijać promienie światła pochodzące od obiektu, a obraz można zobaczyć przez wizjer.

Obiektyw

Obiektyw jest najważniejszą częścią każdego aparatu. W rzeczywistości ostrość i jakość zdjęcia zależą głównie od obiektywu. Promienie światła wędrują od obiektu i są załamywane, gdy przechodzą przez soczewkę. Obraz obiektu tworzony jest po drugiej stronie w zależności od ogniskowej obiektywu. Obiektyw w lustrzankach i bezlusterkowcach jest odłączany, co umożliwia zamontowanie różnych typów kompatybilnych obiektywów w zależności od kategorii fotografii.

Aparaty w naszej ofercie: