Jak robić portret w plenerze?

Jak robić portret w plenerze – kompozycja i pozowanie

W przypadku portretu w plenerze kompozycja jest niezbędna. Pamiętaj, aby uwzględnić na zdjęciach dużo otoczenia, aby pomóc w ustawieniu sceny i zwiększyć zainteresowanie obiektem. Włączenie ciekawych elementów tła i pierwszego planu może pomóc w dodaniu głębi i zainteresowania Twoim kompozycjom. Szukaj linii wiodących, interesujących obiektów, kolorów lub tekstur – jasne, błękitne niebo i zielone pola albo nakrapiane światło z góry sączące się przez drzewa. Zmień perspektywę, aby tworzyć nową, dramatyczną kompozycję. W przypadku scen miejskich poszukaj interesującej architektury, tekstur lub posągów do wykorzystania na zdjęciach.

Większość ludzi nie wie, jak pozować, a jeśli nie zaoferujesz wskazówek, możesz otrzymać kolekcję zainscenizowanych, sztywnych i niezręcznych zdjęć. Spokojnie pracuj nad stworzeniem przyjemnej i odprężającej atmosfery. Zachęcaj i naucz się pracować z modelami, ale jeśli dana pozycja nie działa, nie wymuszaj jej.

Skup się na oczach. One są idealnym punktem centralnym większości portretów, także tych plenerowych. Jednym z najlepszych sposobów, aby oczy były wyraźne i ostre, jest użycie szerokiej przysłony. Pomoże to zmiękczyć inne cechy obiektu i zwrócić uwagę na ten konkretny element twarzy – to doskonały sposób na tworzenie niesamowitych zdjęć.

Lokalizacja i tło

Wybierz miejsce, w którym jest dużo naturalnego światła i postaraj się znaleźć miejsce interesujące wizualnie. Może to oznaczać ruchliwą miejską scenę, w której dużo się dzieje, lub pole ze starym, rustykalnym ogrodzeniem. Pamiętaj, aby wybrać miejsce, które jest dobrze dopasowane do twoich tematów.

Choć może to wydawać się oczywiste, ważne jest, aby mieć dobre tło. Poszukaj ciekawego tła pasującego do tematu. Tekstury stanowią doskonały element kadru – pomyśl o starych budynkach bądź ciekawej architekturze. Lub użyj szerokiej przysłony i umieść obiekt w pewnej odległości od tła, aby uzyskać interesujący bokeh.

Portret w plenerze a światło

Złota godzina jest często określana jako pora dnia, która wytwarza miękkie, złote światło – często występuje wczesnym rankiem – o wschodzie słońca lub wieczorem – tuż przed zachodem słońca. Takie światło usuwa ostre lub niechciane cienie, które mogą powstać podczas fotografowania w ostrym świetle słonecznym. Wybór wykonywania portretu w plenerze w jednym z tych przedziałów czasowych zagwarantuje, że obrazy będą delikatne, przyjemne wizualnie i przekonujące dla widza.

Unikaj bezpośredniego światła słonecznego. Oprócz tego, że jest to obciążenie dla oczu fotografowanej osoby, ostre światło słoneczne może tworzyć na zdjęciach silny kontrast i niezbyt przyjemne elementy. Zamiast fotografować ze słońcem bezpośrednio nad głową, wybierz przeniesienie obiektu w bardziej zacieniony i zadaszony obszar. Aby pomóc Ci kontrolować światło, możesz zastosować odbłyśnik. Odbłyśniki to niedrogie, lekkie i łatwe w użyciu narzędzia, które mogą radykalnie poprawić jakość zdjęć w plenerze. Większość odbłyśników ma wiele opcji kolorystycznych, z których każdy będzie inaczej współgrał z Twoim światłem. Na przykład, gdybyś użył złotej strony odbłyśnika – zasadniczo stworzyłbyś złoty efekt na sylwetce fotografowanej osoby. Użycie opcji koloru białego dałoby neutralny kolor, który działa jako światło wypełniające. Rozważ użycie lampy błyskowej, gdy decydujesz się na portret w plenerze. To najskuteczniejszy sposób na usunięcie wszelkich cieni, które mogą pojawić się na twarzy lub sylwetce fotografowanej osoby.

Jednak portret w plenerze wymaga maksymalnego wykorzystania światła naturalnego, nie tylko pełnego słońca. Cień to doskonałe warunki oświetleniowe do portretów plenerowych, ponieważ chmury działają jak dyfuzor, tworząc miękkie, równomierne oświetlenie. Pochmurne warunki oczywiście nie są tak jasne, jak w pełnym słońcu, więc będą wymagały dłuższych czasów otwarcia migawki, szerszych przysłon lub wyższych ustawień ISO.

Obiektywy i portret w plenerze

Użyj obiektywu stałoogniskowego. Najpopularniejszą opcją obiektywu do fotografii portretowej jest 50 mm lub 85 mm. Musisz też pamiętać, że używanie obiektywów stałoogniskowych jest kluczem do skutecznego kadrowania, kompozycji i głębi ostrości. Korzystanie z obiektywu stałoogniskowego z niską wartością przysłony umożliwia uzyskanie miękkiego, delikatnego efektu bokeh. Aby uzyskać ten rozmyty efekt i otrzymać płytką głębię ostrości, powinieneś robić zdjęcia szeroko otwartą przysłoną, by jak najwięcej światła dostało się do czujnika. Wymaga to przysłony w dowolnym miejscu od f/1,2 do f/2,2. Podczas robienia portretów unikaj używania obiektywów szerokokątnych lub zmiennoogniskowych. Unikniesz w ten sposób zniekształceń obiektu.

Zrób wiele, wiele zdjęć. Najlepsi fotografowie na świecie robią tysiące zdjęć, z których mogą mieć tylko dziesięć, które zachowują. Pamiętaj o tym podczas fotografowania obiektu – masz dużo miejsca na robienie zdjęć, więc nie oszczędzaj.